Hoe het allemaal begon...
De speeltuinvereniging is ontstaan in de periode na de Tweede Wereldoorlog. Men wilde de buurt, die ooit –voor 1940- een groene oase geweest moet zijn, weer een wat vrolijker aanzien geven. Na het opknappen van de Tarwebuurt begon men al snel allerlei activiteiten te organiseren. De per 14 februari 1948 door zeven buurtbewoners opgerichte vereniging Tarwebuurt begon al snel allerlei activiteiten te organiseren. Eén van de eerste dingen, die voor de kinderen uit de buurt georganiseerd werd, was een uitstapje. Dat was het begin van een lange traditie van zomerkampen. In 2010 zal voor de zestichste keer een kinderkamp worden gehouden. Vaak stonden die kampen in het teken van een bepaald thema. Zo kon het gebeuren dat de kampkinderen bezoek kregen van de zeegod Neptunus of van ruimtereizigers en dat de geest van een verdwaalde Viking dankzij de Rotterdamse jeugd eindelijk rust vond. Doorgaans heel rustige dorpjes werden in de zomermaanden overspoeld door hele horden hippies of door kinderen die een of ander vreemd taaltje vloeiend bleken te spreken.
Handenarbeid is een andere activiteit van de speeltuin, die al heel lang wordt beoefend. In een klein clubhuisje aan de Polslandstraat werd destijds ijverig gezaagd en geborduurd. Dat wordt nog steeds gedaan, al zijn er een groot aantal nieuwe technieken bijgekomen en is het aantal deelnemers drastisch omlaag gegaan.
Maar…..een speeltuin was er nog niet. Bestuur en leiding van het winterclubje vonden dat die er moest komen. Overal werd materiaal vandaan gesleept en avond aan avond werd hard gewerkt om de van de gemeente ter beschikking gekregen driehoek aan de Blankenburgstraat te veranderen in een echte speeltuin. Er kwamen schommels, wippen, een glijbaan en het duurde niet lang of de speeltuin kon op 5 juli 1952 de poort openen. In die jaren waren de veiligheidseisen nog niet zo streng dus alle toestellen konden in zelfwerkzaamheid worden gebouwd. Natuurlijk waren die toestellen in die tijd ook al veilig in het gebruik, onze voorgangers letten daar nou eenmaal erg goed op.
In 1978 is de speeltuin door een groep Oostenrijkse vrijwilligers, op basis van een ontwerp van ons zelf, ingrijpend veranderd. Veel van de oude metalen toestellen werden vervangen door houten bouwsels, waarvan het fort door veel van de toenmalige kinderen nog het best in de herinnering zal zijn gebleven.
Verder kwamen er, op de plaats van de grote zandbak, een dierenhoek met kippen, geiten en konijnen. In het begin van de jaren negentig is de speeltuin in het kader van de stadsvernieuwing weer hevig op de schop genomen, met als resultaat een volledig vernieuwde speeltuin, die tot de dag van vandaag veel spelende kinderen trekt.
De vereniging werd almaar groter. Er was een tijd dat de vereniging maar liefst 1200 leden telde. Dat aantal halen we lang niet meer, maar vandaag behoren we nog steeds tot de grotere speeltuinen van Rotterdam. Veel van de leden woonden inmiddels buiten de Tarwebuurt. Daarom werd besloten de naam te veranderen in speeltuinvereniging Tarwewijk
Toen er eenmaal een speeltuin was, wilde men ook een clubgebouw op die speeltuin hebben. Dankzij de inzet van velen kwam het benodigde geld op tafel. Nog meer vrijwilligers dan destijds bij de bouw van de speeltuin zetten hun schouders eronder om dit clubgebouw in zelfwerkzaamheid te bouwen.
Architect Rhemrev maakte een ontwerp en de toenmalige Wethouder van der Vlerk legde op 15 juni 1957 de eerste steen. Het resultaat van al die inspanningen is tot op de dag van vandaag op de speeltuin te bewonderen.
In de jaren tachtig is er door eigen mensen een uitbreiding gepleegd om magazijnruimte te verkrijgen. In het begin van de jaren negentig kon, in het kader van de eerder genoemde stadsvernieuwingsactiviteiten aan het gemeentebestuur ook geld worden ontfutseld om het clubgebouw ingrijpend te verbouwen, met een resultaat dat er mag zijn en waar we nog steeds bijna dagelijks mee worden gecomplimenteerd.
In het clubgebouw was natuurlijk ruimte voor alle bestaande activiteiten, er kwamen –en gingen- ook steeds nieuwe activiteiten.
We noemen Judo, Indoorgymnastiek, Ballet, Speel-O-Theek de Hijskraan, Volksdansen, Aerobics, Toneel en nog veel meer.
In 1967 werd de portiersloge gebouwd, waarin eerst de speeltuinopa’s onderdak vonden en later (sinds een jaar of vijftien) de “betaalde” toezichthouders hun uitvalsbasis hadden en hebben.
Naast het clubwerk in de winter werden ’s-zomers ook allerlei activiteiten georganiseerd. Naast wekelijkse activiteiten, zoals slagbal, lijnbal en voetbal, volleybal en diabolo werden ook nog beoefend, werden er dikwijls speldagen georganiseerd. Vooral in de zomervakanties bruiste de speeltuin altijd van de activiteiten.
Het is in de loop der jaren allemaal wat minder geworden met de deelname aan clubs en buitenactiviteiten. Gezinnen werden kleiner, er werd veel verhuisd, de bevolkingssamenstelling veranderde, maar bovenal –denken we- is er veel meer concurrentie gekomen van televisie, computers, computerspelletjes, pretparken en ga zo maar door. Mensen hebben gelukkig meer geld ter beschikking dan vroeger en de vrijetijdsbesteding vindt lang niet meer alleen op de speeltuin plaats.
Een ding is echter overeind gebleven, nog steeds zien we op mooie dagen vele honderden kinderen gebruik maken van hetgeen de speeltuin biedt.
Door al die lange jaren van onze geschiedenis zijn er steeds voldoende vrijwilligers geweest om al het werk mogelijk te maken. Met dat grote medewerkerskorps zijn we –in ieder geval in Rotterdam- redelijk uniek en ook best wel trots.
Niet alleen voor kinderen organiseert speeltuin Tarwewijk activiteiten. Ook voor volwassenen is er altijd van alles te doen geweest, zoals Bingo, Klaverjassen, Volksdansen en zo meer.
Helaas lopen ook die activiteiten voor een deel terug.
De vereniging is vooral trots dat we er altijd in geslaagd zijn de vereniging ieder jaar financieel kloppend te laten eindigen zonder dat de zaal is verhuurd en zonder dat er een bar is ingericht.